Bu sefer çok daha zordu gidişin....

Yüreğim mutluluğun arkasındaki hüzne bulaştı bak...nasılda asıldı o ne güzel dediğin yüzüm...Lokmalar boğazıma dizildi adeta...Ayrılık bu akşam mı dediklerinde gözyaşları sel olup ardın sıra dizildiğinde gözlerime saklamak için nasılda çırpındığımı..hayır daha bir gün var diye söyleyişimi...Ayrılık hüznüyle birbirimize bile bakamayışımızı...baksak hiç tutamayacağımızı gözyaşlarımızı ikimizde biliyoruz oysa...Gizli gizli ağlayışlarımı ve en sonunda ve en çok senin göğsünde ağlayışımı....Evet haklıydın ben yalnız sana ağlardım ve sende ağlardım...zaten senden gayri kimde ağlayayım ki daha...kim daha iyi anlar ki gözyaşlarımın kıymetini ve dahi gözyaşlarım senden daha kıymetli ne için akar ki bu dünyada...Ah sevdiğim nasılda çırpındım son akşam tüm hüznüm boğazımdayken nasıl da seni güldürmeye çabaladım,seni hep mutlu görmek isteyişimden ve aklın ben de kalmasından ötürü...biliyorum ailenin diğer ferteri de şaşırdı bu durumuma ama sen anladın beni biliyorum...zaten gözlerimin dolu dolu oluşunu da sen anladın bir...ve senin de gözlerinin dolu olmasını bir tek ben....Nasıl da aktı gözyaşlarımız ayrılırken yine de aslında yine tutamadım(k)...
Kavuşmanın tadı ayrı da sevdiğim ayrılık feryadı çok yakıcı...
....